انواع صفحه نمایش موبایل‌های هوشمند

در هنگام خرید و انتخاب یک تلفن همراه هوشمند باید المان‌های زیادی را مدنظر قرار داد و همه امکانات و ویژگی‌ها را در نظر گرفت، یکی از موارد مهمی که باید به آن دقت شود صفحه نمایش موبایل است.
شما هر روز با تلفن همراه خود کار انجام می‌دهید، بازی می‌کنید، کتاب می‌خوانید یا مدت زیادی را در شبکه های اجتماعی می‌گذارانید و در تمام این مدت انگشتان شما بر روی صفحه نمایش گوشی در حال حرکت است، صفحه نمایش در واقع رابط شما و موبایل هوشمند شماست!
صفحه نمایش‌های لمسی در انواع مختلفی با امکانات مختلف ساخته و به بازار عرضه شده اند.

صفحه نمایش LCD

مخفف Liquid Crystal Display به معنای نمایشگر کریستال مایع است. در صفحه نمایش LCD، نوری در پس زمینه پیکسل‌ها وجود دارد که به آن نور پس زمینه گفته می‌شود و نور پیکسل‌ها را برای فراخوانی محتوای رو صفحه نمایش فراهم می‌کند.
اگر در پس زمینه نوری نباشد، نمی‌توانیم محتوای نمایش داده شده روی صفحه را ببینیم. چند نوع پنل LCD وجود دارد. در صفحه LCD، ما نور پس زمینه CCFL را داریم که به معنای لامپ فلورسنت کاتد سرد است.

صفحه نمایش TFT

مخفف “صفحه‌ی نمایش کریستال مایع ترانزیستور نازک فیلم” (thin-film transistor liquid crystal display) است. صفحه‌های TFT-LCD رایج‌ترین صفحه‌های نمایش مورد استفاده در گوشی‌های موبایل هستند.
(البته این صفحه ها معمولا با نام مختصر LCD مورد خطاب قرار می‌گیرند؛ زیرا اسکرین‌های LCD های مبتنی بر TFT، تنها صفحه‌هایی هستند که از این فناوری استفاده می‌کنند.) این مدل صفحه نمایش در گوشی‌های هوشمند ارزانی مثل HTC Desire C تا تبلت‌های باکیفیت و گران قیمتی نظیرGoogle Nexus 7 بکار رفته است.

صفحه نمایش OLED :

مخفف Organic Light Emitting Diode است و فناوری جدیدتری برای نوع نمایشگرهای موبایل و مانیتور است. در فناوری OLED لایه ای از مواد آلی (بر پایه کربن) بین دو ورق رسانا (آند و کاتد) قرار می گیرد ، که به نوبه خود بین یک صفحه بالایی شیشه ای (مهر و موم) و یک صفحه کف شیشه ای (زیرلایه) قرار می گیرند.

مزایای OLED نسبت به LCD :
1) رنگ استثنایی،
2) سرعت واکنش بسیار بالا،
3) زاویه دید بازتر،
4) روشنایی بالاتر و وزن
5) ضخامت بسیار پایین‌تر

صفحه نمایش AMOLED

مخفف Active Matrix Organic Light Emitting Diode است. شاید در ابتدای کار این تکنولوژی پیچیده به نظر برسد اما در واقع اینطور نیست برخلاف پنل های LCD که دارای منبع نور پس زمینه هستند، نمایشگرهای OLED همیشه خاموش هستند مگر اینکه پیکسل‌ها جداگانه روشن شوند. به این صورت که اگر یک عکس قسمت‌های مشکی داشته باشد، در آن ناحیه پیکسل‌ها خاموش‌اند و در حقیقت پیکسل‌ها فقط برای نشان دادن یک تصویر رنگی روشن می‌شوند و از خود نور می‌دهند.

درحقیقت می‌توان گفت که گوشی با صفحه نمایش OLED رنگ مشکی بسیار تمیزتر و عمیق‌تری دارند و وقتی رنگ‌های سیاه یا تیره‌تر روی صفحه نمایش داده می‌شوند، انرژی کمتری مصرف می‌کنند. با این حال، نشان دادن رنگ‌های روشن در صفحه‌های AMOLED به طور قابل توجهی بیشتر از LCD انرژی مصرف می‌کنند. تولید صفحه نمایش‌های OLED نیز گرانتر از LCD است.

از آنجا که پیکسل‌های سیاه در صفحه نمایش OLED خاموش هستند، نسبت کنتراست نیز در مقایسه با صفحه نمایش LCD بیشتر است. نمایشگرهای AMOLED نیز دارای نرخ تازه سازی سریع‌تری هستند، اما در زیر نور آفتاب، این LCD های دارای منبع نور پس زمینه هستند که برنده میدان می‌شوند. همچنین سوختگی صفحه و تخریب دیودها (به دلیل ارگانیک بودن آن ها) از دیگر بدی‌ها و مشکلات نمایشگرهای OLED هستند که باید در نظر گرفته شوند.

صفحه های AMOLED را می توان از LCD ها نازک تر ساخت زیرا نیازی به لایه نور پس زمینه ندارند و همچنین می توان آن ها را انعطاف پذیر کرد، مثل کاری که سامسونگ با آن ها در تولید گوشی Z Flip و Z Fold کرده است.